Polerowanie mechaniczne przeprowadza się na specjalnej maszynie polerującej. Maszyna polerująca składa się głównie z silnika elektrycznego i jednej lub dwóch napędzanych przez niego tarcz polerskich. Na tarczę polerską nakłada się polerowaną tkaninę z różnych materiałów. Do polerowania zgrubnego często używa się płótna lub grubej tkaniny, do polerowania drobnego często używa się flaneli, cienkiej tkaniny lub jedwabiu. Podczas polerowania należy stale nanosić na płytę CD płyn polerski lub rozsmarowywać na płycie CD środek polerujący w kształcie kremu, który powstaje z bardzo drobnego proszku diamentowego. Podczas polerowania powierzchnia szlifująca próbki powinna być równomiernie i równomiernie dociskana do obracającej się tarczy polerskiej. Nacisk nie powinien być zbyt duży i powinien przebiegać wzdłuż krawędzi tarczy do środka ciągłego, promieniowego ruchu posuwisto-zwrotnego. Jasną, lustrzaną powierzchnię uzyskuje się przez eliminację śladów zużycia przez względne szlifowanie i toczenie pomiędzy bardzo drobnym proszkiem polerskim (cieczą) a powierzchnią szlifującą.

Cechy polerowania mechanicznego: niskie koszty, prosta obsługa, ale niska wydajność, nierówna powierzchnia polerowania, trudny do opanowania czas polerowania, nadaje się do obróbki małych powierzchni.