Inspectie van roestvrij staal

Roestvrijstalen fabrieken produceren allerlei soorten roestvrij staal en moeten, voordat ze de fabriek verlaten, allerlei inspecties (tests) uitvoeren volgens de bijbehorende normen en technische documenten. Wetenschappelijk experiment vormt de basis voor de ontwikkeling van wetenschap en technologie, het markeert het ontwikkelingsniveau van wetenschap en technologie en is een belangrijk middel om de ontwikkeling van wetenschap en technologie te bevorderen. Gebruik verschillende effectieve methoden om de kwaliteit van halffabricaten en eindproducten te inspecteren en het inspectieproces moet worden beschouwd als een belangrijk proces in het productieproces.

Kwaliteitsinspecties van staal zijn van groot praktisch belang om metallurgische fabrieken te helpen hun productietechnologie voortdurend te verbeteren, de productkwaliteit te verbeteren en staalproducten te produceren die aan de normen voldoen. Daarnaast helpen ze gebruikers bij het verstandig kiezen van staalmaterialen op basis van de inspectieresultaten en bij het correct uitvoeren van koude, warme en warmtebehandelingen.

1 Inspectienorm

Normen voor staalinspectiemethoden omvatten chemische samenstellingsanalyse, macroscopische inspectie, metallografische inspectie, mechanische prestatie-inspectie, procesprestatie-inspectie, fysieke prestatie-inspectie, chemische prestatie-inspectie, niet-destructieve inspectie en warmtebehandelingsinspectiemethodenormen, enz. Elke testmethodenorm kan worden onderverdeeld in enkele tot tientallen verschillende testmethoden.

2 Inspectie-items

Vanwege de verschillende roestvrijstalen producten zijn de vereiste inspectiepunten ook verschillend. De inspectiepunten variëren van enkele punten tot meer dan een dozijn punten. Elk roestvrijstalen product moet zorgvuldig, één voor één, worden geïnspecteerd volgens de inspectiepunten die in de bijbehorende technische voorwaarden zijn gespecificeerd. Elk inspectiepunt moet nauwgezet worden nageleefd.

Hieronder vindt u een korte introductie van de inspectie-items en indicatoren met betrekking tot roestvrij staal.

(1) Chemische samenstelling:Elke roestvrijstaalsoort heeft een bepaalde chemische samenstelling, namelijk de massafractie van verschillende chemische elementen in het staal. Het garanderen van de chemische samenstelling van staal is de meest basale vereiste voor staal. Alleen door de chemische samenstelling te analyseren, kan worden vastgesteld of de chemische samenstelling van een bepaalde staalsoort aan de norm voldoet.

(2) Macroscopische inspectie:Macroscopische inspectie is een methode waarbij het metaaloppervlak of de metaalsectie met het blote oog of een vergrootglas maximaal 10 keer wordt geïnspecteerd om macroscopische structurele defecten vast te stellen. Ook bekend als weefselinspectie met lage vergroting, bestaan ​​er vele inspectiemethoden, waaronder de zuuruitloogtest, de zwaveldruktest, enz.

Met een zuuruitloogtest kunnen algemene porositeit, centrale porositeit, ingotsegregatie, puntsegregatie, subcutane bellen, resterende krimpholte, huidverdraaiing, witte vlekken, axiale intergranulaire scheuren, interne bellen en niet-metalen insluitsels (zichtbaar voor het blote oog) worden aangetoond. Ook slakinsluitsels, heterogene metaalinsluitsels, etc. zijn geëvalueerd.

(3) Inspectie van metaalstructuren:Dit houdt in dat een metallografische microscoop wordt gebruikt om de interne structuur en defecten van staal te inspecteren. Metallografische inspectie omvat het bepalen van de korrelgrootte van austeniet, het inspecteren van niet-metalen insluitsels in staal, het inspecteren van de diepte van de ontkolingslaag en het inspecteren van de segregatie van de chemische samenstelling van staal, enz.

(4) Hardheid:Hardheid is een index om de zachtheid en hardheid van metalen materialen te meten, en het is het vermogen van metalen materialen om lokale plastische vervorming te weerstaan. Volgens verschillende testmethoden kan hardheid worden onderverdeeld in verschillende typen, zoals Brinell-hardheid, Rockwell-hardheid, Vickers-hardheid, Shore-hardheid en microhardheid. Het toepassingsgebied van deze hardheidstestmethoden is ook verschillend. De meest gebruikte methoden zijn de Brinell-hardheidstestmethode en de Rockwell-hardheidstestmethode.

(5) Trekproef:Zowel de sterkte-index als de plastische index worden gemeten door middel van een trekproef op het materiaalmonster. De gegevens van de trekproef vormen de belangrijkste basis voor de materiaalkeuze bij technisch ontwerp en het ontwerpen van mechanische productieonderdelen.

Indicatoren voor sterkte bij normale temperaturen zijn onder meer de vloeigrens (of gespecificeerde niet-proportionele rekspanning) en de treksterkte. Indicatoren voor sterkte bij hoge temperaturen zijn onder meer kruipsterkte, duurzaamheid, gespecificeerde niet-proportionele rekspanning bij hoge temperaturen, enz.

(6) Slagtest:De impacttest kan de impactabsorptie-energie van het materiaal meten. De zogenaamde impactabsorptie-energie is de energie die wordt geabsorbeerd wanneer een testmateriaal van een bepaalde vorm en grootte breekt bij een impact. Hoe groter de impactenergie die een materiaal absorbeert, hoe beter het bestand is tegen impact.

(7) Niet-destructief onderzoek:Niet-destructief onderzoek wordt ook wel niet-destructief onderzoek genoemd. Het is een inspectiemethode om interne defecten op te sporen en hun type, grootte, vorm en locatie te beoordelen zonder de grootte en structurele integriteit van structurele onderdelen te verstoren.

(8) Inspectie op oppervlaktefouten:Dit is bedoeld om het staaloppervlak en de onderhuidse defecten te inspecteren. De inhoud van de staaloppervlakte-inspectie is het inspecteren van oppervlaktedefecten zoals oppervlaktescheuren, slakinsluitsels, zuurstofgebrek, zuurstofbeten, afbladdering en krassen.